سرای عامری‌ها از قدیمی‌ترین و بزرگترین خانه‌های شهر کاشان است که پیش از زلزلۀ ۱۱۹۲ هـ.ق (مقارن با حکومت کریمخان زند) یا زلزله سال۱۲۶۰ هـ.ق (مقارن با حکومت محمد شاه قاجار) بنیان نهاده شده است. اما از آن‌جا که دیگر خانه‌های نزدیک به این خانه متعلق به قرن ۱۳ هـ.ق هستند، می‌توان حدس زد که زلزله‌ای که این خانه از سرگذرانده، همان زلزلۀ ۱۲۶۰ هـ.ق است و دوره رونق و احیای مجدد این خانه مربوط به بعد از آن و دوره قاجار است.
بنابراین با تعیین قدمت بقایای پیش از زلزله می‌توان قدمت این خانه یا خانه‌ای که پیش از آن در محل این خانه بوده است را مشخص کرد، اما تا پیش از آن تاریخ، ساخت خانه‌های مجاور و شباهت‌های موجود بین این خانه و آن‌ها، نسبت تاریخ ساخت خانه به دوران قاجار را منطقی و مستدل می‌نماید. به تعبیر دیگر خانه عامری‌ها به عنوان نمونه‌ای از میراث این خاندان و نماینده آبادی‌های ایشان در این منطقه است و چنین خانه‌ای شایسته و متناسب با عظمت و اصالت این خاندان در منطقه است. خصوصاً که در دهه‌های اخیر ایشان از ملاکان بزرگ منطقه نیز به شمار می‌آمدند که ثروت خویش را در آخرین محل سکونتشان پیش از پایتخت نشینی، یعنی محله اعیان نشین کاشان، گردآورده‌اند.
بنابراین خانه عامری‌ها را نباید تنها به واسطه شهرت آن به عنوان بزرگترین خانه شهر کاشان و یا یکی از زیباترین خانه‌های قدیمی آن شناخت، بلکه باید آن را میراثی گرانبها و نماینده بزرگی و جلادت این خاندان در منطقه و قطعه‌ای ارزشمند و نماینده‌ای شایسته از عمارات ایشان در حاشیه کویر ایران دانست.
سرای عامری‌ها دارای دو حیاط مستقل از هم برای دو بخش اندرونی و بیرونی است. حیاط روبازی به عنوان بهاربند نیز در این خانه وجود دارد. ویژگی بارز این بنا، وسیع بودن هر دو حیاط و همین‌طور مجلل بودن فضاها و تزئینات این خانه است.
حیاط بیرونی ابراهیم خلیل خان، نخستین فضایی است که میهمانان پس از پذیرش به آن وارد می‌شوند. این حیاط در حدود ۱۱۵ مترمربع مساحت دارد.