در انتهای خيابان علوی و در نزديكی های آثار ديگری همچون خانه‌های بروجردی و طباطبایی و بقعه سلطان امير احمد (ع)، در طرفين خيابان، دو ديوار بلند كاهگلی به چشم می‌خورد كه از بقايای حصار معروف عهد سلجوقی است. اين دژ تسخير ناپذير آن دوران در اواسط قرن پنجم هـ.ق به همت يكی ازرجال نامدار و سخاوتمند در دولت سلجوقيان به نام خواجه مجدالدين ابوالقاسم كاشانی ساخته شده است و اسناد معتبر تاريخی نشان می‌دهد كه اين دژ بلند، مستحكم و حصين چند بار اهالی كاشان را از دست حملات سخت لشگريان مهاجم و از قتل عام‌های وحشيانه و غارت عمومی نجات داده است.
در كنار اين دژ، قلعه‌ای عظيم خودنمایی می‌كند كه به دستور سلطان جلال الدين ملک شاه سلجوقی (جلوس 465 هـ.ق) ساخته شده است. اين بنای عظيم خشت و گلی مدت‌ها از اهالی كاشان حراست می‌نموده است و مدتی هم ارگ و مركز حكومتی كاشان بوده است.
در داخل و خارج قلعه دو بنای گنبدی شكل وجود دارد كه موسوم است به «يخچال»، بدين صورت كه با نگهداری يخ‌های زمستانی در اين يخچال‌ها، جوابگوی نياز اهالی در تابستان گرم كوير بوده است.