این بنا در فاصله پنجاه متری مسجد آقابزرگ واقع شده است. آثار اولیه این مجموعه مربوط به دوران سلجوقی ولی سقف‌های آن متعلق به دوره ایلخانان مغول می‌باشد. این بنا با قدمتی بیش از هفتصد سال در بهمن ۱۳۳۴ هـ.ش به شماره 400 در دفتر آثار ملی و تاریخی کشور به ثبت رسیده است. خواجه تاج الدین اهل شیروان خراسان وزیر جهانشاه قراقویونلو که در سفر حج با امام جمعه کاشان آشنا می‌شود.
وی که قبلاً از وزارت کناره گیری کرده بود، همراه امام جمعه به کاشان می‌آید. با پیدا نمودن گنجی در کاروانسرایی ، این بنا را که مشتمل بر: خانقاه، زیارتگاه و مکانی جهت مراسم مذهبی و اسکان مسافران می‌سازد.
این مجموعه دارای دو گنبد آجری بسیار زیبا می‌باشد. در گنبد شرقی آن حاج ملا محمد حسن قطبی و در گنبد غربی آن دو تن از نوادگان امام موسی کاظم (ع) به نام‌های اسحاق و ابوطالب مدفون می‌باشند. در زلزله سال ۱۱۹۲ هـ.ق با شدت ۸ ریشتر که اکثر بناهای کاشان به طور کامل با خاک یکسان می‌شود. این بنا فقط گلدسته خود را از دست می‌دهد.